Fatih Altaylı: Mercedes elektrikli dünyaya “rest” çekmiş

HaberTürk müellifi Fatih Altaylı, geçen hafta birkaç gün deneyimlediği Mercedes’in yeni arabası olan EQS’iyi anlattı. Altaylı, “Metaverse periyodunun arabası bu türlü bir şey olmalıydı ve olmuştu” görüşünü söz etti.

“EQC, EQV, EQC ve EQB üzere içten yanmalı modellerin elektrikli motorlu hale getirilmiş olanlarıydı daha doğrusu esasen mevcut olan yapıların elektrikliye çevrilmiş haliydi. Bu açıdan bakıldığında da benim için hayal kırıklığı idi ve Mercedes üzere bir marka açısından olumlu bir tablo yaratmıyordu. Bu yüzden de benim için elektrikli arabalarda dünyanın en güzeli Tesla, Avrupa’nın en güzeli ise Porsche idi. Öbürleri geriden geliyordu. Muhtemelen bu fikrimi bildikleri için Sevgili Şükrü Bekdikhan, EQS’i Türkiye’de birinci olarak benim denememi rica etti. Kelam konusu olan araba dünyasındaki bir yenilik olunca elbette ki, kıramazdım” diyen Altaylı, izlenim ve tecrübelerini kısaca şöyle aktardı:

“Bir S Classe’den daha çok AMG GT4’ü andıran, hayli sportif bir hali vardı. Lakin ondan daha heybetli duruyordu. S Classe’den daha uzundu. Az buz değil 3,7 mm daha uzun, 9 milimetre daha yüksekti. 28 milimetre daha dardı lakin aks aralığı 106 mm daha fazla olduğu için arabanın içindeki alan çok çok daha genişti ve ortadan bir şaft mili geçmediği için içerisi fevkalade bir ferahlık sunuyordu. Aerodinamik verimliliği şimdiye kadar hiçbir arabada görmediğim halde 0,20 cd idi. Alışılmış bunda öndeki alışıldık Mercedes ızgarasının ve hava girişlerinin yerinde siyah bir panel olması da etkendi.

Meraktan bagajı da açınca doğrusu gözlerime inanamadım. Bu kadar büyük bir hacim sunan bagajı 1970’lerin devasa Amerikan arabalarından, Lincoln ve Cadillac’larından beri görmemiştim. Bagaj Mercedes S sınıfı araçların bagajından bile 60 litre daha fazla hacim sunuyordu. EQS’e özel olarak tasarlanmış jantlar ise şimdiye kadar gördüğüm hiçbir janta benzemiyordu. Araba dışardan hayli cazibeli, klasik çizgilerinden ödün vermeden yenilikçi bir imgeye sahipti.

İçi ise dışardan birinci bakışta bildik S sınıfını andırsa da, bilhassa çabucak hemen hiçbir butonun olmadığı dashboard ve orta konsol ile farklı bir cins yaratık olduğunu göstermeye çalışıyordu. Arabanın içine girince, sahiden kendimi çok ancak çok âlâ hissettim. Açık renk döşeme ve minimalist iç tasarım güya İskandinav bir iç mimarın elinden çıkmış üzereydi. Çok şık ve çağdaş görünen koltuklar, orta konsolun üzerinde kapaklı bir göz, onun altındaki boşlukta fazladan saklama alanları. Ortada uzunluktan boya uzanan siyahlık ise ben arabanın çalıştırma düğmesine basınca birden teğe aydınlandı ve uzunluktan boya 140 santimlik üç bölünmüş dev bir led ekran ortaya çıktı.

Benim önümde kişiselleştirilebilir klasik göstergeler, ortada Tesla’ları andıran büyük dev bir ekran ve üzerinde arabanın tüm bilgileri ve denetimleri ve yolcu koltuğunun önünde yeniden yolcuya arabanın bilgilerin görebileceği yahut dileğine nazaran öteki işlerde kullanabileceği büyükçe bir ekran. Porsche Taycan’da gördüğümüz yapının daha büyük hali ve daha şık hali. Üzerindeki dokunmatik buton ve sensörlerle tüm bunları kumanda etmenizi sağlayacak bir direksiyon ve direksiyonun sağında Mercedes’in alışıldık vites kolu, solunda ise sinyal ve silecek kolu. Ve bir elektrikli arabada görülmedik halde direksiyonun sağında ve solunda otomatik vitesli araçlardan gördüğümüz vites küçültme ve büyütme padleri. Elektrikli arabada ne alaka ise!

Allah biliyor ya, hala akaryakıtlı motor ve mümkün olduğunca az elektronik seven benim üzere bir klasikçi için alışılmadık derecede çağdaş, ömrüm boyunca yetişemeyeceğimi düşündüğüm kadar ilerici bir hali vardı. Birinci hissiyatım ‘Ben kim, bu kadar teknolojiyi kullanabilmek kim’ oldu.”