Fehmi Koru: Sanki hakemler, üzerlerine bu kadar gelinmesine reaksiyon olarak, maçlara çıkmamayı düşünmezler mi?

Fehmi Koru*

Ne olur, gergin geçen her derbinin sonunda hezimetin faturası hakeme çıkartılmasa…

Hiç değilse bir defa olsun bizdeki derbi maçları harikulâde gergin geçmese…

Dün Fenerbahçe ile kendi alanında karşılaşan Galatasaray’ın, seçilmesi üzerinden fazla bir vakit geçmemiş yeni lideri, lafını uzatınca, kıymetine binaen açıklamalarını canlı veren spor kanalları yayını kesmek zorunda kaldı.

Uzayan açıklamada baştan sona hakeme yergiden diğer bir şey yoktu.

Hakem maçı çok mu berbat yönetti?

Bilmiyorum, sanmıyorum.

Neden bilmiyorum? Zira izleyici olarak oyunculara hakem kadar yakın değildim ve kritik durumların çekim açısına nazaran farklı görülüp algılanabildiğini deneyerek öğrenmiş bulunuyorum. 

Takdiri tek hakeme bırakmamak için VAR (Görüntü Assistant Referee / Görüntü Yardımcı Hakem) uygulaması ihdas edildi; VAR hakemi değişik kameralardan yansıyan imajlara bakarak hakemin yanlışlı olabilecek kararını gözden geçirmesini sağlayabiliyor. Gerçekten, Galatasaray’ın ikinci golü VAR’ın uyarısı üzerine iptal edildi.

Berbat idare argümanına kulak asmamamın bir diğer sebebi de, hakemlere inanmak istemem. Akabinde gürültü kopacağını bile bile, ülkede milyonlarca taraftarı bulunan bir grubu, sonucu hayati değerde olan bir müsabakada, göz nazaran göre mağlup ettirme gafletine düşmek için sırılsıklam salak olmak gerekir.

Ortada işlerimin yoğunluğu sebebiyle uzun yıllar aksatmış olsam bile, alanda maç izleme alışkanlığımın tarihi bayağı eskilere, ilkokul günlerime dayanıyor. Neredeyse her hafta maça giderdik. O periyotta tribünlerden hakemlere yönelik küfürlü taarruzları azaltmak için önlem olarak bayanların maçlara devamı teşvik edilirdi; bu sebeple bir çok maça annemin de bizimle birlikte geldiğini hatırlıyorum.

Tribünlerin tek bir ses halinde ettiği küfürler hala belleğimdedir.

Artık o küfürler pek edilmiyor, ama daha berbatı yapılıyor: Mesken sahibi grubun taraftarları alana oyuncuları sakatlamayla da sonuçlanabilecek yaralayıcı unsur atıyorlar… Bu berbat alışkanlığın örnekleri dün de görüldü.

Evvelki gün İngiliz ligindeki sonuçları itibariyle iki kıymetli maçı birbiri arkasına izledim. Manchester United takımı çelimsiz Watford’a 4-1, iddialı Arsenal de bu dönem da liderliği tekrar kazanmaya çalışan Liverpool’a 4-0 yenildi.

Maç sonrası görüntüleri ikisinde de görülmeye kıymetti. 

Yenilen iki ekibin oyuncuları galip gelen rakip ekiplerin oyuncularını alkışladılar…

Orada da hakem yanlışları olmuyor mu? Kimi kararlar orada da VAR’dan döndüğüne nazaran İngiliz hakemleri de yanlışlı karar verebiliyor demektir. Lakin saha içerisinde tek bir otorite olduğu maç başlamadan evvel aşikâr oluyor ve müsabakanın sonuna kadar da hakem otoritesini sürdürüyor.

Galiba kendi hakemlerimize güvensizliğin boyutu müsabakalara yabancı hakem talep etmeye kadar vardırıldı.

Oyuncular yabancı olabildiğine nazaran hakemler neden yabancı olmasın?

Bu türlü düşünülüyor.

Dünkü maçta kaybeden taraf Galatasaray olduğu için hakeme itirazı onun lideri dillendirdi; lakin sonuç tam aksisi tecelli etseydi, benzeri bir açıklama Fenerbahçe idaresinden de gelebilirdi.

Sanki hakemler, üzerlerine bu kadar gelinmesine reaksiyon olarak, maçlara çıkmamayı düşünmezler mi?

Topluca, hepsi birden…

Hakem olsaydım reaksiyonumu bu noktaya kadar vardırırdım. 

Alanlarda yaşanan ve maç sonralarına da sirayet eden huzursuzlukta futbol dışı mülahazaların da rolü -hatta katkısı- olabilir mi?

Geçim sıkıntıları… Siyasette yaşanan hayal kırıklıkları… Geleceğe umutla bakamamak… İşsizlik… 

Marketlerde raflar önünde etiketlere bakarak iç geçiren beşerler maça gittiklerinde iç huzursuzluklarını alana boşaltma gereksinimi duyabilirler.

Olanda bunun da tesiri kesinlikle var…

Bu türlü ortamlarda grupların yöneticilerinin her vakitten daha fazla dikkatli olmaları gerekir.

Saha kenarından oyunu yöneten teknik yöneticilerin de…

Futbol geniş taraftarı bulunan ve bu sebeple kalabalıklar önünde oynanan bir oyun -dün Nef Stadı’nda 52 bin Galatasaray taraftarı vardı-; lakin yeniden de bir spor. Yenmek kadar yenilmenin de olduğu bir spor. Yoksa arenada taraflardan birinin günün sonunda ölmesiyle biten cinsten bir yırtıcı müsabaka değil. İzleyiciler gladyatörün öldürülmesine tanıklık etmek için orada bulunmuyorlar. Kulüp liderleri da gladyatörlerin vefatından keyif duyan zalim hükümdarlardan farklı olmak zorundalar.

Bazen bu gerçeklerin unutulduğu oluyor…

Dünkü derbi yalnızca alanda oynanan oyunla sonlu kalsa, yenilen yeneni alkışlasa, oyuncular eksiksiz hakemi tebrik etseler, teknik yöneticiler sarılıp kucaklaşsalar, kulüp liderleri alandan ayrılırken “Darısı bir dahaki derbiye” mesajı verseler…

Türkiye farklı bir ülke, vatandaşları da farklı beşerler olurdu.

Berbat mü olurdu?

*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.